Ik vond dat dit alles alleen maar afleidde van wat een baan werkelijk leuk maakt. Ondanks het feit dat ik stijgings-percentages zo klein mogelijk had gehouden, moest ik toch uiteindelijk, nadat ik bij wagons verlichting had aangebracht met slepers, rekening houden met de lengte van de treinen. Locomotieven die niet in topconditie verkeerde zorgde soms voor problemen. Het feit dat er inmiddels 7 locomotieven rond reden, en ik er vaak maar twee of drie zag omdat de rest in een schaduwstation stond te wachten vond ik het ontwerp uiteindelijk minder leuk.

Helemaal opnieuw beginnen en de uitdaging om weer van onder af aan te beginnen heeft uiteindelijk wel gewonnen. Je hebt deze hobby omdat je graag dingen verzint en vorm geeft. Als een baan zo goed als klaar is ben je dat kwijt. Gelukkig had ik voor het railbed boekbinders-lijm gebruikt. Met een plantenspuit flink nat gemaakt (een druppeltje afwasmiddel in het water zorgt ervoor dat de oppervlakte-spanning van het water breekt en het water meteen in de bedding dringt) en met een plamuurmes de rails wat opgelicht is deze zo te verwijderen.